Steeds vaker worden problemen in de zorg aan de zzp’er toegedicht. Stijgende zorgkosten? De zzp’er is te duur. Personeelstekort? Komt ook door die zzp’er. Hoe weinig daarvan waar is, ontdek je tijdens een rondje door de kranten en platforms die over de zorg berichten. Ook waar het probleem wél ligt, valt te lezen in diezelfde berichten. André Piso deelt zijn bevindingen.
Rechter bepaalt: zzp’er is niet duur
Zo las ik op het onafhankelijke platform zzp-erindezorg.nl, dateen rechter heeft bepaald dat het tarief dat zorgverzekeraars rekenen voor zzp’ers, te laag is. Dat werd tijd, want te vaak werd een vergelijking getrokken tussen de loonsom en het zzp-tarief. Wie die vergelijking maakt, moet ook overheadkosten, personeelsverzekeringen, onregelmatigheidstoeslagen, reiskosten en een ziekteverzuimpercentage van 15% bij de loonsom optellen. Gelukkig was de rechter daar goed in. En weten we nu wat we al lang wisten: die zzp’er is niet duur.Kijk maar.
Eigenlijk is de overstap naar zzp’en logisch
Waarom al die mensen in de zorg toch voor het zzp-schap kiezen? Omdat ze geen goed werkgeverschap ervaren, lees ik in verschillende onderzoeken. Te weinig zeggenschap over de diensten die ze draaien. Te weinig flexibiliteitals het gaat om de combinatie werk en privé. Het is zelfs zo erg dat de Raad Volksgezondheid & Samenleving (RVS) vaststelt dat die massale overstap naar zzp’en eigenlijk heel logisch is. Genoeg kansen dus, voor zorgorganisaties. En gelukkig pakken veel zorgorganisaties die kansen ook. Ze komen hun werknemers tegemoet waar dat kan en zien die zzp’er wél als een hardwerkende en bovendien broodnodigezorgverlener.Toch zijn er ook zorgorganisaties die besluiten zzp’ers in hun geheel te weren. De gedachte is dat ze dan vanzelf weer in loondienst komen. Natuurlijk werkt dat niet zo.
En al die uitzend- en detacheringskrachten dan?
Hoe zit het dan met al die uitzend- en detacheringskrachten in de zorg? Die zijn toch ook extern? Dat klopt. En die zijn wél duur. Want daar zitten uitzendbureaus met hoge tarieven tussen. Het is dus opmerkelijk dat die groep nooit wordt genoemd. Maar minder opmerkelijk als je bedenkt hoe dat komt. Want die uitzendkrachten vormen al jaren een vast onderdeel van het personeelsbestand en passen binnen de bestaande systemen. Er bestaan al jaren standaard aanbestedingsprocedures voor. Er zijn hele cao’s voor ingericht. Bovendien hebben zorgorganisaties al lang geleden geleerd dat ze niet zonder kunnen en dat die uitzendkrachten weigeren in dienst te komen - ze vinden hun uitzendbureau nu eenmaal een betere werkgever. Klinkt bekend?
Die zzp’ers hebben dat voordeel van ingesleten gewoontes en de daarbij horende regels en systemen niet. Voor hen moet er een nieuwe manier van werken komen. En dat vinden ze eng bij de overheid ensemi-overheid. Want in de warboel aan verschillende regels, procedures en systemen is er één ding goed op elkaar afgestemd: het inhuren van uitzendkrachten. Dat een flink deel van het personeel bij uitzendbureaus vandaan komt, is daarom geenprobleem.Dat zie je bijvoorbeeld aan De Belastingdienst. Daar huren ze al jaren een onnoemelijk aantal uitzendkrachten in. En ook bij de ministeries lopen die kosten de afgelopen jaren flink op.
Tijd voor een open, nieuwsgierige houding
Er valt maar één conclusie te trekken. Het is niet die zzp’er, maar de vastgeroeste manier van denken en werken die betere en betaalbaardere zorg in de weg zit. Laten we eens een open, nieuwsgierige houding aannemen en de nieuwe werkelijkheid omarmen. En laten we daarbij de mensen die zorg nodig hebben op de eerste plek zetten. Want dat is uiteindelijk wat we allemaal willen, toch?